Ommen – Er leven in Nederland zo’n 25.000 mensen met multipele sclerose, wereldwijd wordt dit aantal geschat op 2,8 miljoen. Het is een aandoening van het centrale zenuwstelsel en waarschijnlijk een auto-immuunaandoening, die meestal MS wordt genoemd. Iemand die deze diagnose heeft is de moeder van de in Ommen geboren Manon Hekman. Haar moeder Janine is nu 51, en kreeg toen ze begin veertig was de diagnose. Om geld op te halen voor verder onderzoek naar de ziekte heeft Hekman gisteren in één keer een afstand 50 kilometer gewandeld.

De 25-jarige nam daarmee deel aan The May 50k. Een gezamenlijke fitness- en fondsenwervingsactie van de Internationale MS Federatie (MSIF) en Stichting MS Research. Mensen worden door hen uitgedaagd om 50 kilometer te lopen of te rennen in de maand mei, en met sponsoring geld in te zamelen voor baanbrekend MS-onderzoek en gelijke toegang tot behandeling van MS in de wereld.

Onderzoek

Geld op halen voor MS-onderzoek is volgens de organisatie van The May 50k nu belangrijker dan ooit. “In deze onzekere tijden is het cruciaal dat we het belang van wetenschappelijk onderzoek naar MS niet vergeten. We blijven ons inzetten voor betere behandelingen, preventie en uiteindelijk de oplossing voor MS.” De opbrengsten van de actie worden aangewend voor de financiering van zowel nationale als internationale onderzoeksprojecten.

Stichting MS Research zorgt ervoor dat 33% van het geld besteed wordt aan wetenschappelijk onderzoek naar de oorzaken van en oplossingen voor (leven met) MS. De andere 67% wordt door de MSIF besteed aan internationaal MS-onderzoek, en toegang tot zorg en behandelingen wereldwijd. “Samen zorgen we ervoor dat het MS-onderzoek, nationaal en internationaal, een stap verder komt”, schrijft de organisatie.

Blaren

De uitdaging van de actie is in principe om in de maand mei 50 kilometer te wandelen. “Wat voor eenieder misschien een eitje lijkt, is zelfs 1 kilometer voor mama al niet zelfstandig te lopen”, schreef Hekman eerder in een online update. Ze besloot de actie naast de reguliere 50 kilometer uit te breiden. Door op één dag en in één keer de afstand van 50 kilometer te lopen. Dat vereiste wel wat training vooraf. Blaren begonnen zich te vormen, en door heftige en snelle opbouw in afstanden kregen Hekmans voeten niet de kans om te herstellen.

Bij de laatste lange afstand-training afgelopen zondag -van 38,5 kilometer- kwam de pijn al na 10 kilometer opzetten. Toen ze na een lange en pijnlijke tocht thuis de schoenen uitdeed werd de oorzaak van de pijn duidelijk. Haar volledige hakken bleken te zijn veranderd in blaren. En om het drama nog groter te maken begonnen de blaren aan één voet afgelopen maandag te ontsteken. “Deze week bestond daardoor aan dagelijkse bezoekjes aan de fysiotherapeut, met de voet omhoog zittend lesgeven, pijnstilling, héél veel icepacks om te koelen en m’n voet verbinden in van alles en nog wat”, deelt ze.

Vollenhove

Gelukkig ging het vrij snel weer de goede kant op. En hoewel de blaren allesbehalve hersteld zijn lukte het Hekman wel om gisteren van start te gaan. De voeten strak ingetapet door de fysio, en verscheidende ibuprofen verder werd om half acht ‘s ochtends de eerste stap buiten de deur gezet thuis in Vollenhove. Een afstand van 50.000 meter alleen lopen is natuurlijk een hele uitdaging, maar Hekmans naasten lieten haar niet alleen. “De hele wandeling liepen er mensen mee, ik heb geen één keer alleen gelopen”, zegt Hekman. “Die steun, dat heeft echt geholpen denk ik.”

Wind en regen

De weersverwachtingen voor gisteren waren niet al te florissant. “De eerste helft had ik alleen maar regen en wind. Echt vreselijk. Ik had gelukkig een grote regenponcho, maar ik steeg bijna op. Zo hard waaide het.” Maar in de buurt van Zwolle rond één uur ‘s middags klaarde het weer op. “Een heerlijk zonnetje, en het was gewoon zweten. Echt lekker.” Behalve voor een snelle ‘wisseling van de wacht’ van meelopers werd er in één teug doorgelopen. “Ik wilde zo weinig mogelijk stil staan, want dan gaat het pijn doen. Het was eigenlijk gewoon echt dom door doen.”

Hekman wist een naar eigen zeggen ‘bizar snel tempo’ aan te houden, en stapte gistermiddag om kwart voor vijf over de finish op de Koesteeg. Het laatste stuk werd ze vergezeld door haar moeder Janine. Door een erehaag van familie, vrienden en naasten werd ze binnengehaald. Het passeren van de lijn was een emotioneel moment, en men vond steun bij elkaar.

€2.170

Eenmaal over de finish bleek het wandelen Hekman alleszins mee te hebben gevallen. “Het ging verbazingwekkend goed eigenlijk. Ik heb mijn voeten helemaal kapotgelopen bij de training. Dus ik was op het slechtste voorbereid”, reageerde ze opgelucht. “Maar er waren zo veel mensen die hielpen, en lieve berichtjes stuurden. Dat heeft echt geholpen. Daardoor is het echt goed gegaan.”

Na allemaal even te zijn bijgekomen werd de totale opbrengst bekend gemaakt aan Hekman. “Ik had gisteren de tussenstand nog gezien. Maar ik mocht van Eltjo (haar vriend, red.) vandaag niet meer kijken, voor die eindsprint. Ik zag af en toe wel een mail binnen komen dat er weer een donatie was gedaan. Maar heb niet gekeken natuurlijk.” Op de symbolische cheque schreef haar vriend de eindstand op: 2.170 euro.

Het streefbedrag van 2.000 euro werd daarmee ver gepasseerd. “Echt heel veel, dat had ik niet verwacht”, reageerde ze. Hekman staat met haar huidige stand op plaats 9 van Nederlanders die het meeste geld hebben ingezameld gedurende de actie. De hele maand mei kan er nog gedoneerd worden via de pagina: www.themay50k.com/fundraisers/manonhekman.