Ommen – Vlaggetjes en gebak waren er dinsdag 22 november in de Oldenhaghen. Het echtpaar Van Timmeren-Schrage vierde hun briljanten huwelijksjubileum. Het was die dinsdag 65 jaar geleden dat Dina Schrage en Assie van Timmeren in het huwelijk traden. Het paar komt oorspronkelijk uit het noorden van het land, en noemde Delfzijl decennialang hun thuishaven. Wethouder Leo Bongers kwam het echtpaar dinsdagmiddag feliciteren.
Binnenvaart
Dina (86) en Assie (89) komen beide uit binnenvaart families, en werden op het water geboren. Dina was altijd bij haar ouders aan boord, en Assie was tot zijn zeventiende bij zijn vader op het schip. Toen ging hij de zee op als kustvaarder. De twee wisten al van elkaars bestaan – een nichtje van Dina was de schoonzus van Assie – toen ze elkaar bij toeval op straat tegenkwamen.
Toen de twee elkaar later weer eens troffen vroeg Assie Dina mee naar de bioscoop. Van het een kwam het ander, en na een tijdje heen en weer schrijven ontstond de verkering. Na twee en een half jaar verkering trouwden de jonge twintigers in Delfzijl. Niet veel later moest Assie van zee af; hij werd afgekeurd door doofheid aan een oor.
Maar ze wilden blijven varen, en Dina en Assie gingen zelf de binnenvaart op. “We waren ten slotte beide van de binnenvaart”, aldus Dina. De eerste jaren werd er voor meerdere werkgevers gevaren. Maar toen de vader van Dina zijn schip van 100 ton wilde verkopen werd deze door het paar overgenomen. Er werd veel gevaren naar landen als Frankrijk, en alle uithoeken van Duitsland.
Maar dat ging niet altijd goed. Op het Tjeukemeer in Friesland werd het anker van een baggermolen geraakt, en ging het schip ten onder. Het werd weer opgebouwd, maar op termijn werd deze te klein. Een ander schip van 340 ton werd gekocht: de Rival. De verschillende schepen waarvan Dina en Assie aan het roer stonden waren decennialang ook hun woning.
“Het schip was alles. Je woonde erop en werkte er mee. We waren alle dagen bij elkaar, en zijn nooit bij elkaar weggeweest”, herinnerd Assie. Maar na een kleine twintig jaar op de Rival kwam daar verandering in. Het schip lag in Delfzijl, toen Assie een kennis trof die net begonnen was als scheepvaart makelaar. Assie stelde voor om de Rival aan te bieden; zodat hij wat kon laten zien.
Aanvankelijk was het helemaal niet de bedoeling de Rival daadwerkelijk te verkopen. Tot er een paar dagen later interesse bleek te zijn van iemand die het schip voor de vraagprijs wilde kopen. En zo geschiede, het varende echtpaar kwam 30 jaar geleden ‘aan de wal’. Maar een pensioen was er voor de toen 60-jarige Assie nog niet. Een andere bekende bracht hem weer op het water, en ook weer op zee.
Hij ging vanaf Hoogezand nieuwgebouwde coasters naar Delfzijl varen, om daar te provianderen en vervolgens enkele dagen op de Noordzee te gaan proefvaren. Het betaalde goed, en dat deed hij nog tot zijn zeventigste. Ondertussen was hij ook nog chauffeur op een busje van een verzorgingshuis. Nadat de Rival werd verkocht bleef Dina thuis, en tot dit voorjaar woonde het paar in Delfzijl.
Toen werd er verhuisd naar Ommen, om zo dichter bij hun in Dedemsvaart wonende dochter te zijn. En ook bij hun kleinzoon en kleindochter, en de twee achterkleinkinderen. Hoewel Dina vrij makkelijk heeft kunnen wennen, heeft Assie nog veel heimwee naar Delfzijl; en vooral het water: “De stad is mooi, maar ik ben altijd op het water geweest en mis hier een hele hoop. Ik zie hier niets anders dan weiland en weg, en in Delfzijl kon ik vanuit de kamer de schepen zien varen.”