Ommen – Een beetje zenuwachtig was ze wel voor het bezoek van burgemeester Hans Vroomen, maar daar was geen reden voor bleek later. “Het was een heel aardige, leuke man, hoor”, zei mevrouw Jo(hanna) Van Dorst-Wieferink achteraf. De op 7 juni 100 jaar geworden Jo woont al tientallen jaren zelfstandig in Zorgcentrum Nijenhaghen, en is nog heel vitaal. Ook al laten haar ogen en het gehoor haar in steek, en gaat het lopen wat moeizamer, wandelt ze bij goed weer nog wekelijks een rondje in de buurt met een aantal vriendinnen.
Mevrouw Van Dorst werd op 7 juni 1922 geboren in Baalderveld, waar haar ouders een boerderijtje hadden. Zij en haar twee broers en twee zussen hielpen mee op het land, en met het verzorgen van de dieren. Ze gingen naar school in Hoogenweg. Op 15-jarige leeftijd ging ze werken bij een boer in Usselo. Al voor de oorlog verhuisde het gezin naar Glanerbrug, waar haar vader ging werken op vliegveld Twente. Het waren zware tijden in de oorlog, en haar vader kwam in een concentratiekamp terecht; wat hij gelukkig overleefde.
Na haar huwelijk verhuisde mevrouw Van Dorst naar Den Dolder waar haar man bij de Sola fabriek werkte. Er waren inmiddels drie zonen; de oudste werd geboren op haar verjaardag dus vorige week dinsdag was het dubbel feest. Vanwege het lawaai van vliegveld Soesterberg verhuisde het gezin naar Gramsbergen, waar haar man eveneens bij een fabriek van Sola kon gaan werken. Ze hadden daar een druk sociaal leven: “Daar heb ik een mooie tijd gehad. Mijn man en ik waren overal bij: zang, toneel, schoolbestuur. Er was ook veel gezelligheid met de buren.”
Met de man die ze leerde kennen nadat haar eerste man overleed, overwinterde ze jarenlang met veel plezier in een caravan op een camping in Spanje of Portugal. Haar drie zonen brachten geen kleinkinderen, maar haar tweede partner had negen kinderen en een groot aantal kleinkinderen. Na het overlijden van haar tweede partner, bijna 30 jaar geleden, is het contact met zijn kinderen en (achter)kleinkinderen altijd goed gebleven. Het grote aantal kaarten, cadeaus en telefoontjes voor haar honderdste verjaardag getuigen daarvan.